Cookies zijn kleine bestanden die deze website met pagina’s meestuurt. Uw browser slaat ze op de harde schijf van uw computer op. Er zijn meerdere soorten cookies voor verschillende doelen. Voor het plaatsen van sommige van deze cookies is toestemming nodig. Meer over de cookies die wij gebruiken, de gegevens die verzameld worden, uw rechten en hoe u uw toestemming of gegevens kunt wijzigen leest u in ons Cookiebeleid.
Annette Meidam
Zoveel van je werk houden, dat je tijdens de vakantie de cliënten een beetje mist. Annette Meidam ervaart dit zo. Ze werkt sinds 2016 met veel plezier als Helpende Plus bij Amaris de Beer, een locatie voor dementerende ouderen in Naarden. Een baan die haar op het lijf geschreven is.
Annettes werkdag begint altijd om 13.30 uur en eindigt 21.30 uur. “Standaard draai ik deze diensten,” vertelt ze. “Mijn dag start met een rondje door het hele huis, dan zeg ik iedereen even gedag. Mijn eigen afdeling is de eerste etage van De Beer, met acht bewoners; zeven dames en één heer. De lunch is dan meestal net achter de rug, waarna de meeste cliënten in de huiskamer blijven. We drinken thee, we tekenen en knutselen wat met elkaar, bakken koekjes. De tijd vliegt voorbij.”
Herinneringenspel
De momenten met haar cliënten benut Annette optimaal. “Ik weet bijna alles van ze. Het herinneringenspel spelen we regelmatig, met vragen als: Waar bent u geboren, wat eet u graag, heeft u kinderen, wat was uw beroep, uw hobby? Zo leer ik hen echt kennen en probeer ik mee te bewegen met hun interesses. Neem bijvoorbeeld de dame die erg houdt van mode. Soms kleedt ze zichzelf niet zo mooi in al haar enthousiasme. Dan geef ik dat voorzichtig aan: “Zullen we nog eens samen in de kast kijken?” Maar als mevrouw voet bij stuk houdt, dan laat ik het zo. Het gaat om haar wens, dan mag ze eigenwijs zijn.”
Aardappels
Aan het einde van de middag begint Annette met de voorbereidingen voor het avondeten. “Iedereen mag dan helpen, maar soms wil men niet. ‘Ik heb mijn hele leven al aardappels geschild’, zeggen ze dan bijvoorbeeld. En dat is prima. Ik push niet, maar zeg bijvoorbeeld dat ik het gezellig vind als ze helpen. We nemen echt de tijd voor het eten, kletsen wat, ruimen samen op. Na de maaltijd is er koffie met wat lekkers. Daarna help ik degenen die naar bed willen. Het wisselt wie wanneer wil, maar ook daarin bewegen we mee. Het komt ook wel eens voor dat iemand niet van de kamer af wil tijdens de dag. Soms ga ik er dan gewoon even bij zitten met een kopje thee en geef ik zo een-op-een aandacht.”
Verantwoordelijk
Hoewel Annette moest wennen aan het werken met dementerende ouderen, zou ze nu niet anders meer willen. “Voorheen werkte ik 10 jaar lang als huiskamermedewerkster bij Theodotion, dat was somatische zorg. Werken in De Beer was een enorme omschakeling. Ik wist me eerlijk gezegd geen raad, maar besloot toen: ik ga dit hoe dan ook leuk maken. Inmiddels vind ik het zo fijn om voor ze te zorgen. Het voelt alsof ik een gezin run, dat maakt ook dat ik me verantwoordelijk voel.”
Fijne oude dag
In de loop van de jaren heeft Annette al van veel bewoners afscheid moeten nemen, vertelt ze. “Dat is moeilijk, je hebt toch een band opgebouwd. Dan laat ik wel eens een traantje, dat is menselijk. Hopelijk heb ik ze een fijne oude dag bezorgd. Maar op mijn beurt krijg ik ook veel liefde terug. Zo is er een dame die me om de nek vloog toen ik na drie weken vakantie weer kwam werken. Ik moet bekennen dat ik zelf ook uitkijk naar de cliënten na een vakantie. Dat geeft wel aan hoe goed dit werk bij me past. Mijn motto is niet voor niks: Als je niet met je hart kunt werken, dan moet je dit werk niet doen.”