Carrièreswitch op je 53ste

“Ik had het lange tijd naar mijn zin in vorige functies,“ blikt Kees terug. “Maar er kwam een moment dat ik me realiseerde: een cijfer is maar een cijfer. Ik haalde er weinig voldoening meer uit.” Kort na deze constatering brak corona uit. Net als veel anderen, volgde Kees de actualiteiten op de voet. “Mijn waardering voor mensen in de zorg groeide. Met hart en ziel zetten ze zich in voor anderen, in eerste instantie zonder vaccin en zonder beschermende kleding. Dat vond ik bijzonder.” Zo gebeurde het dat Kees op zijn 53ste de stoute schoenen aantrok, een online zoektocht begon en vervolgens de overstap maakte naar Amaris.

Terug in de schoolbanken
Kees begon in mei 2024 met de Leereenheid, een ADL-cursus, bij het MBO in Hilversum. Dat duurde tot september van hetzelfde jaar. Na 35 jaar terug in de schoolbanken dus, maar Kees is nog niet klaar. Want momenteel volgt hij de Verzorgende IG opleiding die hij in juni 2026 hoopt af te ronden. Hoewel de overstap groot was, voelde het voor Kees niet als een stap terug. “Natuurlijk is het een hele andere tak van sport. Maar mijn keuze was bewust. En ik hoor veel terug van de mensen om mij heen: dit werk past bij jou.” Dat Kees nu werkt in een thuiszorgteam, is een bewuste keuze. “Ik vind het prettig om te werken in de eigen vertrouwde omgeving van mensen.”

Energie verdelen
Waar Kees wel een beetje aan moest wennen is het onregelmatig werken. “Er zijn diensten van 7.00 uur tot 15.00 uur, of van 15.00 uur tot 23.00 uur. Begin ik pas ‘s middags, dan is het zaak om mijn energie een beetje te verdelen en voor die tijd niet al te veel zware klussen thuis op te pakken. Want ook bij de cliënten thuis, kan het fysiek belastend zijn. En dan zijn er natuurlijk de ritjes tussen de cliënten, meestal doe ik dat op de fiets.” Kees waardeert ook het contact met zijn collega’s die elkaar treffen tussen de diensten door. “Je kunt altijd ervaringen delen. Loop ik ergens tegenaan, wil ik even sparren of een casus delen; er is altijd iemand met een luisterend oor. Als team kijken we naar elkaar om en dat geldt ook voor mijn praktijkbegeleider. “

Eén-op-één-contact
Nu Kees zo’n zeven maanden op weg is, kan hij al voorzichtig conclusies trekken. “Wat me onder meer aansprak in dit werk is het één-op-één-contact met andere mensen. En dat valt me nog steeds niet tegen. Natuurlijk was het een grote stap. Tenslotte was ook ik gehecht aan mijn baan en het inkomen. En ja, ik heb iets ingeleverd, maar het levert me nog veel meer op. Als je het niet meer naar je zin hebt in je werk, dan zijn het lange dagen. Waar anderen de sprong misschien niet durven te wagen, heb ik in de ouderenzorg echt gevonden wat ik zocht.”